منِ عزیز در سال 1401(My dear in the year 1401)
انرژی و وقتت رو برای چیزایی که تحت کنترلت نیستن و گذشته ای که نمی تونی تغییرش بدی نذار.
تغییر دنیا،اتفاقاتش و آدماش دستِ تو نیست.ذهنت لایق اینه که از شرّ این چیزا خلاص بشه.تمرکزت رو بذار روی چیزایی که می تونی بهترشون کنی،روی آینده ای که هنوز دستِ خودته و چیزایی که تحت کنترلت هستن.
هر چیز دیگه ای رو...رها کن.
خوشبختی،داشتنِ دوست داشتنی ها نیست،بلکه دوست داشتنِ داشته هاست.
رویاها به دنبال شما نمیان،این شما هستید که باید به دنبال آنها بروید و جذبشان کنید.
رویاهاتو تبدیل به هدف کن،برای هدفت برنامه ریزی کن و برای رسیدن به اهدافت،دست به عمل بزن.
آدمها بی آنکه به احوال تو اهمیت بدهند حرفشان را می زنند.در زندگیِ هر انسانی،انگشت شمارند کسانی که نظرشان اهمیت دارد و برای تو مهم و ارزشمندند.گاهی شاید یک نفر...
پس حرف و نظر کسانی که هیچ جایگاهی در زندگی تو ندارند،بی اهمیت و بی ارزش است.وقتت را هدرِ بحث کردن با چنین انسان هایی نکن.
اگر آدم ها باهات خوب رفتار کردن،تو باهاشون بهتر از خودشون رفتار کن.امّا اگر خواستن باهات مثل یه بازی رفتار کنند،حتما" اطمینان حاصل کن که این تویی که قوانینِ بازی رو وضع می کنی و بهش نشون میدی که این بازی چطور انجام میشه.
هر اشتباهی که تو زندگیت کردی،به احتمال زیاد در اون لحظه،بهترین کاری بوده که میتونستی انجامش بدی؛هر انتخابی که تو زندگیت کردی،به احتمال زیاد،بهترین تصمیمی بوده که میتونستی انتخابش کنی؛هر راهی که تو زندگیت رفتی،به احتمال زیاد،بهترین راهی بوده که میتونستی ازش عبور کنی.پس لطفا" حسرت هیچی رو تو گذشته نخور!
تو اون لحظه بهترینِ خودت بودی...همین!
